Ayşe, üvey oğlu Can’ın odasından gelen sesleri duyunca meraklandı. Kapıyı araladığında Can’ı yalnız ve üzgün halde yakaladı. “Neden böyle mutsuzsun?” diye sordu şefkatle. Can, utanıp sustu. Ayşe, ona acıyarak, “Böyle şeyler için kendini üzme,” dedi. İçinden gelen garip bir dürtüyle, “Sana yardım edeyim,” diye fısıldadı. Can şaşkınlıkla bakarken, Ayşe kendini tutamadı ve ona yakınlaştı. Aralarında tuhaf bir an yaşandı; Can rahatlayıp boşaldığında, Ayşe pişmanlıkla odadan çıktı.
Yorum